کیوسک خبر ـ یکی از اهداف مهم آبخیزداری، استحصال، جمع آوری و ذخیره سازی آب باران در زیرزمین با استفاده از سامانه های سطوح آبگیر باران است. یافته های تحقیقاتی نشان می­ دهد نصب سامانه های استحصال و جمع آوری آب باران دارای آثار و دستاوردهای متعددی است و این سبب شده است آبخیزداری و آبخوانداری به عنوان مطالبه جدی آبخیزنشینان و اولویت نخست آنان تبدیل شود. از جمله این استان هایی که جوامع محلی و مردمان ساکن در آن حوزه آبخیز مطالبه جدی دارند تا در آن مناطق، عملیات آبخیزداری و آبخوانداری انجام شود می توان به استان های فارس، قم، اصفهان، خوزستان و غیره اشاره کرد. از جمله این دستاوردها، علل و عوامل توجه به آبخیزداری و آبخوانداری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کنترل سیل با آبخوانداری و تغذیه سفره های زیرزمینی
امروزه می توان آبخوان­ ها به عنوان یکی از باارزش­ترین سطوح آبگیر باران که ودیعه­ های الهی برای ما در فلات خشک ایران هستند، معرفی نمود. به اذعان کارشناسان، وسعت ۱۴ میلیون هکتاری آبخوان­ های شناسایی شده، امکان عظیم بالقوه ای برای سرسبزی، خرمی و آبادانی سرزمین را فراهم ساخته است. هزینه­ های اندک پخش سیلاب در آبخوان، ایجاد عرصه ­های جنگلی انبوه و مراتع مشجر قابل ایجاد در عرصه و عمل نمودن از مزایایی است که باعث شده آبخوانداری یا پخش سیلاب بیش از پیش مورد توجه مردم و جوامع محلی حوزه آبخیز واقع شود.

جنگلکاری در مناطق خشک
به کارگیری سیستم­ های سطوح آبگیر در قالب تأسیسات مکانیکی شناخته شده و قابل اجرا در سرشاخه­ ها و پایین دست حوزه­ های آبریز ابزاری فراهم می ­نماید که نزولات پس از بارش از دسترس خارج نشده و با تدابیر علمی به صورت متمرکز برای هر درخت و به صورت ذخیره شده در زمان­ های پس از بارش در اختیار ریشه گیاه قرار گیرد. مکانیزم­ های تکمیلی اکنون مجموعه ­ای از تجربیات علمی در دست تحقیق را شکل داده­ اند که توسعه و احیاء منابع طبیعی در مناطق کم باران را امری عملی و دست یافتنی خواهند نمود.

بیابان­زدایی ومبارزه با ریزگرد
سیستم­ های سطوح آبگیر باران اکنون حرف اول و آخر را در کارآیی روش بیولوژیک و مکانیکی بیابان­زدایی می­ زنند. ضرورت به کار گیری مجموعه دانش فعلی بشر در تجدید حیات بیولوژیک بیابان­ ها با در اختیار داشتن مقدار بیشتر از نزولات به طور جدی با کارایی و توفیق همراه است و این مهم اکنون به گونه­ ای هدف­گیری شده است که بشر در آینده نه چندان دور بتواند کلیه عرصه­ های بیابانی با بارش بیش از ۵۰ میلیمتر را عرصه احیای بیولوژیک، تولید و اشتغال نماید و مناطق مختلف را از خطر ریزگرد حفظ نماید.